Πανεπιστημιούπολη Ρίο, Αχαΐα, Τ.Κ. 26504

ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΦΟΡΕΙΣ
ergastiri-neoel-dialekton1

Η Ποντιακή, η Καππαδοκική και η Αϊβαλιώτικη έχουν επιλεγεί ως διαλεκτικές ποικιλίες που ενώ: (α) έχουν κοινή καταγωγή γενετικά, (β) διαφοροποιήθηκαν, ωστόσο, μεταξυ τους ιστορικά, εν μέρει υπό την επίδραση της ίδιας κυρίαρχης γλώσσας, την Τουρκική. Οι συγκεκριμένες ποικιλίες αποτελούν κατ’ εξοχήν περιπτώσεις στις οποίες γλωσσικές θεωρίες και προσεγγίσεις μπορούν να εξεταστούν και να αξιολογηθούν (Anderwald & Kortmann (2002), Ralli (2009)).

Στη βάση των προγενέστερων ερευνών και των τελευταίων εξελίξεων στο χώρο της θεωρητικής γλωσσολογίας, της ιστορικής γλωσσολογίας, της διαλεκτολογίας και της γλωσσικής επαφής, το πρόγραμμα στοχεύει κυρίως στα εξής:

  1.  να παράσχει μία συστηματική και συνολική μελέτη των Ποντιακών, των Καππαδοκικών και των Αϊβαλιώτικων που απειλούνται με εξαφάνιση,
  2. να παράσχει μία επιστημονική ανάλυση συγκεκριμένων φαινομένων, η οποία να ανταποκρίνεται στις τελευταίες εξελίξεις της γλωσσολογικής θεωρίας και να προσφέρει καινούρια στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας των γλωσσικών μηχανισμών,
  3. να εμβαθύνει τη γνώση μας σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο γλώσσες τυπολογικά διαφορετικές μπορούν να επηρεάσουν η μία την άλλη, μελετώντας την δομή και το λεξιλόγιο των τριών διαλέκτων διαχυτικής προέλευσης (Ελληνικής), που επηρεάστηκαν από την συγκολλητική Τουρκική,
  4. να συγκρίνει τρεις γλωσσικές ποικιλίες με κοινή καταγωγή και παράλληλη εξέλιξη, με σκοπό να αποκαλύψει τις ομοιότητες και τις διαφορές τους σε συγχρονικό επίπεδο, αλλά και να χαρτογραφήσει τη διαφοροποίησή τους επισημαίνοντας τους παράγοντες που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στις διάφορες γλωσσικές αλλαγές της ιστορίας τους, και
  5. να ανακαλύψει, να συλλέξει και να καταλογογραφήσει τις υπάρχουσες πρωτογενείς και δευτερογενείς πηγές που αποτελούν τη βάση για κάθε έρευνα (παρούσα και μελλοντική) σχετική με τις τρεις αυτές διαλέκτους.

Πέρα από τους πρωταρχικούς, το πρόγραμμα θέτει και τους ακόλουθους δευτερεύοντες στόχους:

  1. την αρχειοθέτηση ενός μεγάλου εύρους προφορικού και γραπτού υλικού, που αποτελεί έναν ικανό και αναγκαίο όρο για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς αυτών των κοινοτήτων,
  2. τη συλλογή εθνο-γλωσσικών δεδομένων που μπορούν να αξιοποιηθούν ως παρακαταθήκη για μελλοντικές έρευνες σχετικά με την κοινωνιο-γλωσσική κατάσταση των διαλέκτων.